Смағұл Елубай

тірлікте шын жауыңды танып, көзбен көрудің өзі олжа ғой!

Адамды құтқаратын адамға деген аяушылық!» — дейді іштен бір айқай

Үстем тапқа бүйірі бұрған кімде де болмасын аямады бұл Жекең.

Иманы тас төбесінен шыққан

Құм шағыл үстінде құшақтары айқасып жатқан екі адам. Төбеде — жұлдызы жайнап төңкерілген аспан. Төменде — түнерген алып Жер.
Байғыз қанаты сыпылдап, аздасын бет алды ұша жөнеді.
Құм басында қалған екеу осылай өтті дүниеден.
1982-1985 жж

Әзберген анау, басына шапанын бүркеп жатқан Пахраддиннің інісі.

Пахраддин - бәйбішеден, бұл тоқалдан туған.

Әзберген өмірге өлердей ызалы.

Сенсің, - деді дүңк етіп. — Сен кінәлісің! Баяғыда-ақ көшу керек еді! Кету керек еді! Енді міне...

Әзберген сөзге жоқ, істің, қимылдың адамы.