Мағжан Жұмабаев

Ессіз жүрек аспанға қол сермеді,

Ессіз жүрек ақылға жол бермеді.

Жастық — у ғой, айнымай у ішіппін

Бұл күндерде кеудені ой кернеді

Ақылға кеш айналдым қараң күнім

Бір күні кұшағына алар өлім

Бала ауру не зағып болса, баладан емес, тәрбиешіден. Бала тар ойлы, ақымақ болса, бала кінәлі емес, тәрбиеші кінәлі.

Сонда біз саусағымыздың ауырғанын сеземіз. Бұл – ішкі сезім ісі. Саусақтың ауырған себебін тексереміз. Бұл – ақыл ісі. Сол ауруды жеңілдетуге, бітіруге, жазуға ұмтыламыз. Бұл – қайрат ісі. Ал енді адамның әрбір ісіне осы үш тап жан көріністерінің үшеуі қатынасатын болғандықтан, сол ақыл, ішкі сезім, қайрат үшеуін бірдей тең тәрбие қылу

«Сөзді әрбір адамның ақылына қарай сөйле»