Fyodor Dostoyevski

İnsan hər şeyə alışmağı bacaran bir məxluqdur və düşünürəm ki, bu, onun ən yaxşı tərifidir.

fərq yalnız onda idi ki, gerçəkliyin təəssüratı adi hekayətin təəssüratından daha güclü olur.

Qəribədir, bircə elə günəşin işığı insanın qəlbində nələr edə bilərmiş!

Bu ro­man Dostoyevskinin katorqa­dan qayıtdıqdan sonra yazdığı ikin­­ci irihəcmli əsəridir.

o qadın səndən başqasını da tapa bilərdi. Səndən başqa kimi tapsa, daha yaxşı olar; ona görə ki, sən, doğrudan da, onun başını kəsə bilərsən, həm də qadın indi bunu, bəlkə də, lap yaxşı başa düşür. Sən onu bütün varlığınla sevdiyin üçünmü? Doğrudur, bax bu ola bilər... Mən eşitmişəm ki, məhz bu cür sevgi axtaran adamlar var... ancaq...

həm də öz pullarına o dərəcədə vurulardın ki, nəinki iki milyon, yəqin, on milyon da toplayardın; öz kisələrinin üstündəcə acından ölərdin; ona görə ki, sən hər işi coşqunluqla edirsən, hər şeyi coşqunluq dərəcəsinə çatdırırsan”.

Realistin inancı möcüzədən doğmur, möcüzəsi inancdan doğur.