Шәкәрім Құдайбердіұлы

Екеуінің мойнына арқан салып,

Екі аттың құйрығына байлап алып,

«Матайлап» ұран салып шауып-шауып,

Өлтіріп бір төбеге қойды апарып.

Тастады бесігімен баласын да,

Өлді-өшті, оны ешкім ойламаса.

Жанымды алшы, сатайын,

Тал шыбықтай бойыңа.

Жанымды алшы, сатайын,

Тал шыбықтай бойыңа

Надан жұрттың болады діні қатты,

Ақылдың кей іс жауы, кей іс досы,

Бұл екі істен болмайды өмір босы

Досыңды жау, дұшпанды дос көрсетіп,

Көзді байлап нәпсінің қылғаны осы

Тобықты, Қанжығалы көшкен сонда,

«Жасы бала болса да, жаны отты»

Біржолата кім тұрар бұл дүниеде,
Өлім көрмей қоя ма туған пенде.
Қарап жүріп қаңғырып босқа өлгенше,
Еңлік үшін өлгеннің қапысы не?»