Сұлтанмахмұт Торайғыров

Ол рас, менің жоқ қой басар тауым,
Нәрсенің көз алдымда бәрі жауым.
Жалғыз-ақ тиыш жерім - қараңғы көр,
Сонда барып жатамын, бар ма дауың?

Етімді сен сипаған құрттар жесін,
Қабырдағы хашарат* жұрттар жесін!
"Ауызға сөз, маңдайға көз боп жүріп,
Қор болған міне, осылай Қамар",- десін.
Бір өлсем күнде өлгенше саған тиіп,
Кетемін келмес жерге қаным қиып.
Ол жерден ала алмассың, бара алмассың,
Болыспын деп айқайлап, кісің жиып.

Ахметпен Омардың үлкен баласы - Қасен құрдас һәм жасынан бірге өсіп, бірге оқып, біте қайнаған сырлас еді