Тәкен Әлімқұлов

Жаман үйдің қонағы билейді»

Олар ұзақ жүрді. Түс ауып кетті. Балалар «енді қашан?!» деп тыпыршудан да тыйылды. Содан бір уақытта, Қоғалы сары өзектен өте бергенде арқан сыпырылды. Бұл — даяшылардың «Беттеріңнен жарылқасын!» дегені еді.

Тіс қаққан, әккі балалар кілт бұрылып, тасырлатып шаба жөнелгенде Ақбоз орғытып, орағытып кетті. Қапылыста Қараш ұшып кете жаздады.

Ақбоз бет түзеп, қатарынан оқтай атылып шықты. Арындап, ауыздық шайнап, тізгінімен алысып, қарысқан Қарашқа ырық бермей, езуінің жырылғанын елемей, алдыңғы дүрмекті қуып жетті.

Қараш ызғытып бара жатқан Торы алаяқты, Қайсы аяқ—көк қасқаны, Шаң тиместі, Құлан қараны танып, жел жағына шыға берді. Олардың алдына бір түсіп алса, Ақбоздың құйрық тістескен түсірген тежеу бермей, бекерге барлығатынын байыптаған Қараш қымқа қиғаш қанаттасып, бапкерінің есебі бойынша сілтеп келеді.

Сонымен, бірінші бәйгені Торы алаяқ, екіншіні — Қайыс аяқ алды. Ақбоз үшіншіге әрең ілікті. Асылбек бас боп, сіргелі жігіттері Оралды ортаға алып сабағаның Оралдың көпке топырақ шаша алмай, жытқыр ақ жалмен қашып құтылғанын Қараш кейін есітті.