Мұхтар Әуезов

Жетім көзі белгісіз бірдемені күткендей болады. Пайдасыз күту.

жетімдік қайғысы жан ұшыртып алып келе жатты.

"Жер үстінде жүрме, үніңді шығарма, қатын бол" дейді. Соның бәріне бас ие берейін бе? "Басқа ұрса — өл, көтке ұрса — көн"

Жаман сөзді есітсем ішім күйер,

Жақсы сөзді есітсем денем сүйер,

қанаттыға қақтырып, тұмсықтыға шоқытқан емес

Менде жазық жоқ, мен тазамын»,—

жаман қасындағысын қарақтайды» — деген осы. Көрер көзге моп-момын, мүп-мүләйім боп жүрсе де, ол мылжыңның іші осындай.т Кеудесі толған — борсып жатқан бықсыма арамдық.

— Жұрты құрғыр кісіге жақсылық ойлаушы ма еді? Сен мал тауып байып бара жатсаң, көре алмайды. Өнебойы жұрттан қорқамын деп, сыбағаңнан құр қалып жүрме, арсыз болмай — абыройлы болмайсың деген!— деп, өмір бойы айтып көрмеген өсиетін баласына енді айта бастады.

Қазақ әдебиеті, барлық жұрттың әдебиеті сияқты, екіге бөлінеді: біріншісі – ауызша әдебиет, ел ақындығы. Екіншісі – жазба әдебиеті. Ел ақындығы не ауызша әдебиет:

бір кабинетте ұшар мезгілді тосып отырғанымызда