Stiven Kovi

Mən udsam, demək, sən uduzdun”.

Bu ona oxşayırdı ki, çiçəklərin birini dilə tutasan ki, “Cücər”, o birisini sulayasan ki, cücərsin. Bu isə o demək idi ki, “Mənəvi mühit düzəlincəyə qədər sizi bir-bir işdən azad edəcəyəm”. Prezident əməkdaşlıq görmək istəyirdi. O istəyirdi ki, onun işçiləri birlikdə işləsin, ideyalarını bölüşsünlər və ümumi səylərdən hamı faydalansın. Amma bu zaman o, daxili rəqabət yaradırdı. Bir menecerin uğuru o birilərinin məğlubiyyəti idi.

800 iştirakçıdan təxminən 40-ı aşağıdakı nominasiyalar üzrə mükafatlandırıldı: “Satışda ən böyük kəmiyyətə görə”, “Satışda ən böyük həcmə görə”, “Komissiyon haqqı ilə ən çox mal satışına görə” və “Ən böyük alıcı siyahısına görə”. Mükafatlar təqdim ediləndə çığırışır, əl çalır, alqışlayırdılar. Həmin 40 nəfərin qalib gəldiyinə şübhə yox idi, amma o da aydın idi ki, 760 nəfər məğlub olub.

Yarış, rəqabət bazarda labüddür. Keçən ilki nəticələrlə yarışmaq olar. Hətta başqa bir şöbə, yaxud adamla yarışmaq lazımdır – əgər əməkdaşlıq etmək lazım deyilsə, əgər xüsusi qarşılıqlı asılılıq yoxdursa. Amma təşkilat üçün iş yerində əməkdaşlıq bazar üçün rəqabət qədər mühümdür. “Qələbə–Qələbə” münasibətlərinin ruhu yarış və rəqabət mühitində yaşaya bilməz.

Ünsiyyət sahəsindəki ekspertlərin fikrincə, sözlər vasitəsilə informasiyanın yalnız 10 faizi ötürülür. İnformasiyanın 30 faizi intonasiya, 60 faizi mimika və jestlərlə verilir.

Empatik dinləmə zamanı siz qulaqlarınızla dinləyirsiniz, amma siz həm də – bu daha vacibdir – gözlərinizlə və ürəyinizlə qulaq asırsınız.

Şərq fəlsəfəsində deyildiyi kimi, “Böyük ustadları təqlid etmək yox, onların axtardığını axtarmaq” lazımdır.

Ruhi müvazinət o vaxt olur ki, sizin həyatınız həqiqi prinsip və dəyərlərlə harmoniyada olsun.

18-ci əsr fransız yazıçısı Madam de Stalın sözü ilə desək: “Vicdanın səsi elə zəifdir ki, onu asanlıqla boğmaq olar, amma elə aydındır ki, onu heç nə ilə səhv salmaq olmaz”.

ünsiyyət bacarığı yoxdur, bu da öz