Marcus Aurelius

Marcus Aurelius regeerde van 161 tot 180 over het Romeinse rijk. Marcus Aurelius behoorde tot het geslacht der Antonini. Meteen na zijn aantreden stelde hij Lucius Verus (161-169) als co-keizer aan. Marcus Aurelius was de laatste van de "Vijf Goede Keizers".

Tijdens zijn heerschappij versloeg het Romeinse Rijk het nieuw leven ingeblazen Parthische Rijk; Aurelius' generaal, Avidius Cassius, plunderde de hoofdstad Ctesiphon in 164. Aurelius bevocht met succes de Marcomannen, de Quaden en de Sarmaten tijdens de Marcomannenoorlog, maar de Germaanse dreiging begon een zorgwekkende realiteit te vormen voor het keizerrijk. Een opstand in het oosten onder leiding van Avidius Cassius kwam niet op gang en werd meteen onderdrukt.

Hij werd door velen gezien als een toonbeeld van een rechtvaardig en menselijk heerser, die de voor-christelijke Stoïcijnse deugden van Rome belichaamde. Ta eis heauton, een stoïcijns werk van Marcus Aurelius, geschreven in het Grieks terwijl hij op veldtocht was tussen 170 en 180, wordt nog steeds als een literair monument vereerd voor de filosofie van dienst en plicht. Het beschrijft hoe men te midden van een conflict zijn gemoedsrust moet vinden en kan behouden door het volgen van de natuur als een bron van begeleiding en inspiratie.