Stiven Kinq

Şər azad olur, bir başqasına keçir və biz bu insanların ölü ruhlarını gəzdirən bədənlərini öldürmək məcburiyyətində qalırıq.

Bir də rabitəsiz və anlaşılmayan son sözlərdən sonra onların başlarına geyindirilən qara ipək torba var. Hesab edilir ki, bu torba onlar üçündür, amma mənim fikrimcə, o torba bizim üçündür ki, dizləri bükülmüş halda öləcəklərini dərk etdikləri an onların gözlərində görünən dəhşətli qorxunu görməyək.

Onun metal damı yay günəşinin altında hədəqəsindən çıxmış qəzəbli göz kimi parlayırdı.