Lev Tolstoy

Anlaşılabilir ve kabul edilebilir bir söylem fakat günümüz dünyasının gerçekliğiyle bir araya gelince mümkün olmadığı açık bir gerçek. Belki yüzyıllar önce, yapayın tüketimi neredeyse hiç yokken, her şey, her insan doğayla bütün yaşayıp, doğayı tüketip, doğaya üretirken mümkündü çünkü o zamanlarda insanın üretebileceği her şey doğaydı, her şey doğadandı. Günümüzde, geçmişte yaşanan "gelişimlerle" birlikte insanın zihin kapasitesi hayal gücü ve en önemlisi bu iki özellikteki yükselişle birlikte insanın istekleri de değişti, gelişti, arttı. Şu an sanatımızda sadece doğayı yansıtmak yetersiz olur, dünya üzerinde doğa dışında yaşanan, var olan çok fazla olay, durum var, tabii ki her şeyin özü doğa, her şey doğadan geliyor fakat günümüzde doğadan insana ulaşım sürecinde farklı ve değinmeye değer birçok adım var ve ne yazık ki o adımlar o kadar yer kaplıyor ki zihinlerimizde, bazen doğayı unutuyoruz. Bu nedenlerle, sanatı yalnızca doğayı taklit etmek için kullanmak bizim için büyük bir kayıp olur.
Kendi şahsi görüşümü eklemem gerekirse, ben sanatın insanı yansıtması gerektiği görüşümdeyim. İnsan değişir: bazen gelişir, bazen geriler, belki yerinde sayar ama yalnızca insan hep değişir ve bu değişimin sebeplerini anlamak hep güçtür (gelişen teknoloji ile kolaylaşıyor günden güne fakat insanın bedenen tamamını anlasak bile beyninin içinde olup biteni anlamak güç) bu nedenle, sanata, sanatla bunu yansıtanlar asıl sanatı yapanlardır. Ayrıca eklemek istiyorum ki sanat insanla kendisi arasında kalmalıdır, demek istediğim insanın sanatı gizli kalmalı değil, sanat paylaştıkça, farklı dimaların görüşlerini aldıkça güzelleşir fakat beğeni, takdir veya herhangi bir farklı şeyi amacı güdmemeli. Sanat yalın olduğunda en çok sanattır.

Bazı şeyleri bu kadar kalıpmaştırmak... Bazı şeyleri değil, duyguları, durumları, olayları kesin ve net şeylermil gibi kalıplara sokmak ve sonra bütün bir toplumun, her bir insanın bu kalıba uyumasını istemek, beklemek hatta ve hatta bunu zorunlu kılmak. Büyük yanlış, insanlık suçu.