Ғабит Мүсірепов

қазақ даласын үздіксіз соғып тұратын жел-борандай сөйлейді.

Әдейі Гришиннің қобалжуын күшейте түсейін дегендей, поезд тоқтай қалған жерлерде боран тереземізге ұйпалақтай соғылып, гу-гу етеді.

Сөйлей бастасақ тық-тық жөтеліп, қиналып қалам.