Андрэй Адамовіч

Quotes

maryandbookshas quoted2 years ago
Піё ляціць, і стужкі дыму з комінаў
Кладуцца, як Бунюэлева лязо на месяц.
Белы тынк на дамах зліваецца са снегам.
Платы з лазы. Ціха. Румынія, сорак трэці,
дыверсанты ідуць па сцяжынцы –
вось і ўсё, што ты зможаш прыдумаць,
сочачы Піё ў небе.
Дзмітрый «D.R.» Шулюкhas quoted2 years ago
— І каб ані цягаў. Каб не цягаў. Каб ані бачыў яго, ані чуў. Каб анібачыў. Каб ані кругоў па вадзе. Кабані кругоў. Каб вышмаргнуўся шнур. Каб вышмаргнуўся. Каб зламаў зазубень. Каб зазупень. Каб ані лускі табе. Кабані лускі. Каб ані сэлфі зь ім. Ані сэлфі. Каб матыль падох. Каб падох. Каб апарыш — у мух. Кабу мух. Каб ані лускі, каб ані хваста! Кабані хваста. Амін
maryandbookshas quotedlast year
Стужка дыму, разьдзяліўшыся на два амаль аднолькавыя ланцужкі, нагадала яму сьпіраль ДНК, і мужчына падумаў, што ад таго ляшча, па якога едзе, сам ён адрозьніваецца вельмі нязначна — такая ж машына для абароны добра скамбінаваных бялкоў, што навучыліся капіяваць самі сябе.

Impressions

Дзмітрый «D.R.» Шулюкshared an impression2 years ago
👍Worth reading

Андрэй Адамовіч “Таўсціла і лешч”
1. Заманлівасць. Месца ў тройцы на Гедройца, дзе першае месца атрымаў Шчур. Невялічкі аб’ём, цікавая вокладка і першыя ж радкі. Першыя радкі мне яшчэ і пашанцавала паслухаць у чытанні аўтара, але на той час я стрымаўся і за кнігай не пайшоў. Пасля між іншым аўтар зноў засвяціўся побач з Гедройцам з кніжкай, якая як мне падаецца, выклікала больш рэакцыі і рэакцый, таму таксама магла заманіць да знаёмства з папярэдняй. А яшчэ ў нас топавая анатацыя. З нейкімі дзіўнымі пытаннямі ў ёй. А яшчэ назва, дзе падаецца размова пра дзвюх рыбін, але толькі падаецца. Усё разам працуе на тое, каб хоць бы паспрабаваць. Кажуць, некаторыя спрабавалі ў кнігарні і нават паспявалі давесці такую спробу да канца.
2. Корпанне ў носе. Вы не паверыце, але дзіўная такая кніжыца, што корпання ў носе ў ёй і няма, хоць у той жа час яна вельмі беларуская. На маю думку вось так і трэба рабіць беларускую літаратуру, калі ёсць літаратура, звычайны і зразумелы сюжэт, але ён відавочна пра беларусаў у Беларусі і бла-бла-бла. Аўтару не патрэбна тлумачыць. Галоўны герой маўчыць-маўчыць трывае. Цягнуць яго да нейкай мары, мэты, якая яму зусім непатрэбна. Побач людзі, якія жывуць сваімі побытавымі рэчамі і дакладна не разумеюць, чым ён займаецца. А ён ненавідзіць усю гэту белару… ой… рыбалку і рыбу. Але ж трэба. Бо вырасце сын, як ты яму раскажаш, што нічога ў цябе не атрымалася, трэба лавіць ляшча. Жонка сказала лавіць. Трэба адпавядаць таму, якім цябе жадаюць бачыць тыя, хто табой кіруе. Трэба ўзяць чужую мару і ісці да яе.
3. Зацягвальнасць. Кніга напісана лёгка і стылёва. Рыбалка, як і іншы “спартыўны” занятак з элементам спаборніцтва, дазваляе ўмоўна лёгка стварыць пэўны градус напружання. Чытачу робіцца цікава прасачыць да канца. Ці зловіць? Як зловіць? А што будзе далей? Аб’ём адпавядае тэмпу. Пры гэтым аб’ёму хапае, каб аўтар паспеў акрамя лёгкага тыповага сюжэціку накідаць для яго фанцікаў. Тут ёсць пытанні жыцця і смерці, напрыклад. Пытанні рыбака і рыбы. Гвалту і гвалту. Асэнсавання бессэнсоўнасці. То-бок персанаж жывы і на працягу творыка ён дыхае, ён думае, ён жыве. Ён ванітуе. Можна запаралеліць гэтыя ваніты з аўтарскімі ванітамі, калі ён піша патрэбную аўдыторыі хуйню, якую аўдыторыя ўрэшце выкупае, але гэта не прыносіць ніякага задавальнення, бо ад гэтага калупання ў носе аўтару з самага пачатку было млосна, а зараз млосна невыцерпна.
4. Чаму я не хацеў ісці да канца? А не было такога. І мне складана ўявіць, што можа перашкодзіць дачытаць гэту кніжку. Магчыма, хтосьці не любіць, калі аўтар разумнейшы ў нейкім пытанні і мастацкі твор мае пэўны аб’ём новай і цікавай інфармацыі. Ці хтосьці не любіць рыбалку. Але і галоўны герой не любіць, то тым лягчэй будзе яму спачуваць))
5. Ці ідзём далей? Канешне. Кніжка вельмі добрая для знаёмства з сучасным беллітам. Тут і нецэнзуршчына і жывая мова і персанажы даволі жывыя і знаёмыя і праблематыка па-свойму, мне падаецца, блізкая ўсім. Вам можа падавацца, што я празмерна хвалю гэту кніжку і аддаў бы ёй усе прэміі свету, але, насамрэч, не. Кніжка нармальная. Мне падаецца, што літаратура і павінна быць такая. Каб можна было гаварыць пра станоўчыя бакі творыка, яго свежасць, своечасовасць, не спатыкаючыся аб адсутнасць літаратуры ці аўтарскае нетрыманне. Творык не супер-дупер. Ён проста станоўчы. Наколькі станоўчы кожны з вас вырашыць сам за сябе. Аўтар здолеў выдаць добрую ідэйку і рэалізаваць яе патэнцыял. Але справа ў тым, што рэалізаваць патэнцыял творыка на дзясятку не азначае напісаць творык на дзясятку. Напоўніць стакан вадой да краю – гэта не пераліць у стакан літр вады.
Працягнем далей)) Там кажуць яшчэ 100 гадоў таму марсіяне Беларусь захапілі, то, мабыць, трэба глянуць. А вы чытайце добрыя кнігі, пішыце добрыя кнігі і далей ідзіце за мной праз гэту дрыгву.

  • unavailable
    Андрэй Адамовіч
    Таўсьціла і лешч
    • 6
    • 8
    • 2
    • 3
    be
  • maryandbooksshared an impressionlast year
    👍Worth reading

  • unavailable
    Андрэй Адамовіч
    Таўсьціла і лешч
    • 6
    • 8
    • 2
    • 3
    be
  • maryandbooksshared an impression2 years ago
    👍Worth reading

  • unavailable
    Андрэй Адамовіч
    Дзень паэзіі смерці дзень
    • 7
    • 11
    • 1
    • 1
    be
  • fb2epub
    Drag & drop your files (not more than 5 at once)