Төлен Әбдіков

Әкеңнің асында шаппағанда, атаңның басында шабасың ба» дейді ғой қазақ...

Өміріңде не ата-анаға, не дос-жаранға көңілдегі жақсылығыңды жасай алмай, бүкіл уақытыңды өткізіп алу қандай өкінішті.

Өмірдің мағынасын ылғи алыстан іздейміз. Әлдебір ұлы оқиғаны, ұлы әрекетті алыстан бастағымыз келеді. Дәл жанымыздағы негізгі мақсатқа уақытымыз жоқ. Оған алдағы жаз, алдағы күз немесе алдағы жыл бар.

Амандық болса, келесі жылы малды жан-жаққа тапсырамын да, апанды алып, Алматыға жетіп барамын.
Енді міне келесі жылы баратын әкем хал үстінде жатыр. Жанында отырып әкеме қатысты өткен күндерді есіме алып, ұят пен өкініштен азап шеккеннен басқа қылар қайраным жоқ. Тіпті мойнымдағы парызымды өтемек түгіл, әкеме өлшеусіз қиянат жасағандай сезінемін өзімді.