Төлен Әбдіков

Әкеңнің асында шаппағанда, атаңның басында шабасың ба» дейді ғой қазақ...

Өміріңде не ата-анаға, не дос-жаранға көңілдегі жақсылығыңды жасай алмай, бүкіл уақытыңды өткізіп алу қандай өкінішті.

Өмірдің мағынасын ылғи алыстан іздейміз. Әлдебір ұлы оқиғаны, ұлы әрекетті алыстан бастағымыз келеді. Дәл жанымыздағы негізгі мақсатқа уақытымыз жоқ. Оған алдағы жаз, алдағы күз немесе алдағы жыл бар.

Келелі бидің кеңесінде қалады,
Биік таудың төбесінде қалады,
Өзен судың көбесінде қалады,
Қыран құстың қияғында қалады,
Жүйрік аттың тұяғында қалады,
Сұлу жардың қойнында қалады,
Ұлы тойдың ойнында қалады,
Осы айтқанымды істемесең,
Өле-өлгенше өзіңнің мойныңда қалады,-
деген екен.

Арыстай ағаларының бәрінен айырылып жалғыз қалған бейшара әкем, жан басының мынау тіршілікте қанша қымбат екенін менен гөрі жақсырақ білген болуы керек.

Ат жақсысын кермеден, ер жақсысын түрмеден көр деген ғой

Ат арыса тулақ, ер арыса әруақ деген..

Ауру деген шелектеп кіріп, мысқалдап шығады деген ғой,-

Құдай сақтасын, Кенжебек келе жатыр десе, ішіп отырған асың көмейден өтпей қалатын.

Жаннан тәтті не бар?

Шаршаған кезде өзге түгіл, өз басыңды алып жүру оңай емес